Terug naar huis!

Daar ben ik dan! Inmiddels ben ik al 2 dagen in Nederland en ben ik alweer gewend aan het Nederlandse leven. Ik heb alweer bijgeslapen en alle foto’s geordend. Om de reis met de blog ook goed af te sluiten zal ik nog wat vertellen over de laatste dag in Oeganda.

De laatste nacht had ik heel erg slecht geslapen. Ik had me namelijk voorgesteld om vroeg te gaan slapen, zodat ik de laatste dag nog een soort van fris was. Dat is niet gelukt. Ik kon namelijk vier uur lang niet slapen. Ook werd ik heel erg vroeg wakker, waardoor het een kort nachtje werd. Vandaag was het plan om langs twee scholen te gaan om een contract te ondertekenen voor het voetbalprogramma op deze scholen, hierdoor zou ik alles hebben afgesloten wat ik ben begonnen. Toen ik echter bij Sokolo aankwam vertelde Raymond me dat vandaag alleen in het teken van het afscheid zou staan. Ik heb nog geprobeerd om wel naar de scholen te gaan, maar uiteindelijk vond ik het prima. Hij zou het later namelijk regelen. Allereerst heeft Raymond me geïnterviewd over mijn periode bij Sokolo. Daarna heeft hij me een certificaat overhandigd. Daarop stond dat ik heb deelgenomen aan het project als vrijwilliger. Heel erg leuk! Toen ik nog een korte speech heb gedaan voor alle kinderen ben ik één voor één met ze op de foto geweest. Terwijl de spelers ook over mij geïnterviewd heeft het meisjesteam van Sokolo me een brief en een fles met mijn naam er op gegeven. De interviews die afgenomen zijn gaat hij later editen, waarna hij ze in een lange video gaat stoppen. De video krijg ik als het goed is in één van deze dagen, dus daar ben ik nog erg benieuwd naar.

Volgens de traditie bij Sokolo werden er twee rijen gemaakt, waartussen ik doorheen moest lopen. Hierna was het dan echt afgelopen. Op de boda boda ben ik weer terug naar huis gereden. De rest van de tijd heb ik eigenlijk gewacht tot ik werd opgehaald door Isaac, die me naar het vliegveld ging brengen. Eerst natuurlijk afscheid nemen van de vrijwilligers die in het huis zaten.. Het was deze keer een totaal ander vliegveld dan vorige keer. Kennelijk was dit vliegveld nog maar een week of twee geopend. Dat zag je, want in tegenstelling tot het vliegveld waar ik aankwam was dit erg groot en luxe. Dat betekent niet dat alles heel professioneel gedaan werd. Mijn bagage was namelijk te zwaar. Normaal moet je dan extra geld betalen, maar met een handig trucje om tussen het wegen van de handbagage en bagage spullen heen en weer te verplaatsen konden we de kosten ontwijken. De man wees me er wel de hele tijd op dat ik het snel moest doen, omdat het niemand het mocht zien. Toen alles geregeld was fluisterde hij in mijn oor dat we het achter alle beveiliging het wel zouden afhandelen. Even later kwam hij naar me toe en vroeg hij om geld. Gelukkig was ik al overal doorheen en had ik geen geld meer, dus had hij pech. Wel hilarisch om dit nog op het laatst mee te maken.

Om 00:30 Oegandese tijd vloog ik naar Brussel toe en na een vlucht van 8 en een half uur kwam ik om 7:00 Nederlandse tijd aan. Daar stonden mijn ouders en zusjes op me te wachten, echter duurde het nog even omdat ik nog een uur op mijn bagage moest wachten. Maar dan om 8:00 konden we elkaar na 4 maanden weer zien! Na een rit van 3 uur was ik ook weer thuis in het mooie Amersfoort. Het was opeens verdacht rustig en er was niemand op straat, maar voor de rest voelde het wel weer als thuis. Dat betekent het einde van de reis!

Ik kijk neer op een enorm mooie tijd, waarin ik heel erg veel heb beleefd en ook alles gedaan wat ik wou doen. Van raften op de Nijl tot het bouwen van een Computer Hub, ik heb het allemaal gedaan. Het voelt daarom ook wel weer goed om na zo'n lange tijd naar huis te gaan. Hopelijk is het niet de laatste keer dat ik naar Oeganda ga en dat ik denk ik ook niet, omdat mijn familie ook wil zien waar ik ben geweest. Dus Oeganda, tot snel!

Opening van de Computer Hub!

Na 12 fantastische dagen ben ik vandaag weer terug bij Sokolo. Inmiddels zijn er ook twee oud vrijwilligers in het appartement waarvan één het voetbalproject heeft gedaan. Dat betekent dat we vandaag daar met vier Nederlanders rondlopen. Dat Niels terug kwam wist ik wel al, aangezien wij al langer contact hebben over het brengen van computers naar Oeganda. Nu heeft Raymond mij de hele tijd dat ik hier zat gevraagd of Niels terug komt. Ik heb mijn mond dichtgehouden, aangezien Niels het als verrassing wou houden. Dat is goed gelukt, aangezien hij Raymond toevallig tegenkwam op een klein weggetje. Raymond gooide toen al zijn spullen weg en rende op hen af. Ik was er toen niet bij, maar ik heb het filmpje gezien. Wat Raymond alleen nog niet weet is dat Niels ook drie laptops mee heeft genomen. Dat was nog een verrassing voor in de avond! In ieder geval hebben we vandaag verf gekocht en zijn we begonnen met verven. Het onderste deel wordt groen, de kleur het logo van de Computer Hub, en daarboven wit. Tijdens de twaalfde en laatste wedstrijddag van de Sokolo Junior league hebben we daarom geverfd. Naast het verven was het ook de kans voor de onder 14 om kampioen te worden. De onder 9 was al kampioen geworden en de onder 12 heeft het kampioenschap in de laatste wedstrijd laten liggen. Als de onder 14 vandaag uit 2 wedstrijden één punt pakte dan zouden ze kampioen worden. En dat lukte! Beide wedstrijden hebben ze gelijkgespeeld. Dat betekent dat de onder 9 en onder 14 kampioen zijn geworden en de onder 12 tweede. Bijzonder goed! Zeker omdat er per leeftijdscategorie om en nabij de 8 teams meedoen. De ceremonie zou gelijk na de laatste wedstrijd gehouden worden, alleen hadden we nog geen trofeeën. Met het geld dat de teams zouden betalen voor het toernooi zouden we de trofeeën kopen. Echter waren er nog een aantal teams die hun geld niet hadden betaald, waardoor er wat problemen waren. Uiteindelijk is het goed gekomen en kon Raymond naar het centrum om de prijzen te kopen. In de tijd dat hij weg was ben ik ook nog even langs Frank gegaan. Hij geeft deze week een trainingscursus voor coaches in Kampala. De hele week geeft hij en in een nabijgelegen kerk les over hoe te coachen om daarna het in de praktijk met spelers van Sokolo te oefenen. Ik ben er niet heel erg lang geweest, maar het was wel leuk om even te zien. Inmiddels was Raymond ook weer terug en konden we de award ceremonie houden. Iedere winnaar kreeg een beker en medailles. Ik was degene die de prijzen aan de spelers gaf, dus dat was wel leuk om het toernooi zo af te sluiten. In de avond gingen we bij Raymond eten. Ik was alleen wat langer bij Sokolo gebleven dan de andere vrijwilligers, dus ben ik na een extra verflaag om de muur te hebben aangebracht met Raymond naar zijn huis gelopen. Even later kwamen ook de anderen. In zijn huis heeft Niels hem drie laptops gegeven. Daar was hij wel eventjes stil van. Hij zegt namelijk dat al lang zijn droom is om de Computer Hub op te zetten en dat het nu eindelijk lukt. Heel mooi om te zien! Wat ook wel grappig was dat toen we de African cup op de televisie aan het kijken waren de president toen een toespraak ging houden en op elke zender die toespraak uitgezonden werd. Voor een uur lang werden dus alle zenders bezet door de president die een toespraak hield. Na lekker gegeten te hebben gingen we rond 11 uur weer naar huis!

De volgende dag ben ik vroeg naar een kantoor gegaan van de vrienden van een vrijwilliger. Oom Bert had namelijk nog twee laptops voor de Computer Hub, die we Zaterdag(morgen) gaan openen. Via de familie van een vrijwilliger zijn die laptops in Oeganda gekomen. Zij hebben die laptops op het kantoor van vrienden van hen achtergelaten. Daarom ben ik in de ochtend dus vroeg naar de andere kant van de stad gereden om de laptops op te halen. Na een ontbijtje in een cafeetje te hebben gegeten ben ik weer terug gereden naar Kawempe. Daar had ik afgesproken met iemand waarmee ik de website ga maken. Vanaf het begin ben ik al bezig met een maken van een website. Alleen kwam ik er vrij snel achter dat ik het niet alleen kon. Ik heb het een tijd met iemand anders gedaan, maar die heeft een maand lang elke afspraak ontweken. Ik wou wel alles afronden voordat ik naar Nederland ga, dus probeer ik het nu nog af te krijgen. Toen ik terug kwam van het café waar we zaten was ook de onderkant van de muur groen geschilderd. De kleur van de Computer Hub. Ook Raymond was er weer, die de hele dag bij de coaching cursus was. Ik heb hem toen de laatste twee laptops gegeven. Hij was natuurlijk weer heel erg blij. Nu hebben we genoeg laptops om gelijk te beginnen. En dat kan snel gaan, aangezien maandag de scholen beginnen en dan de kinderen die niet naar school gaan daar kunnen gaan leren. We hebben inmiddels alles, behalve de bureaus. Die zouden al geleverd moeten zijn, maar dat is niet gebeurd. We hadden met de maker afgesproken dat hij de bureaus om 9 uur zou leveren in de ochtend. Om 10 uur kwam ik aan, maar was er nog helemaal niets te bekennen. Opzich kon ik dat hier in Oeganda nog wel begrijpen, omdat het had geregend. Toen hij na een belletjes zijn telefoon uit had gezet werd het wel iets minder. Inmiddels was het al 1 uur en konden we hem niet bereiken. Uiteindelijk kwam hij om 3 uur nog wel aankakken. Dat had ik al niet verwacht, maar het is natuurlijk alsnog wel heel vervelend, omdat we nu van 10 tot 3 hebben gewacht. Snel hebben we de bureaus aan de muur gehangen en konden we de Computer Hub openen. Na een kleine speech knipte ik het lintje door en was de Computer Hub officieel geopend. Heel erg mooi om dit nog op tijd af te kunnen ronden. Voor Raymond was dit echt een droom die uitkomt. Hij wil het namelijk al meer dan een jaar lang, maar heeft het nooit kunnen beginnen. Wel had hij al alles voorbereid, zoals een grote vlag met het logo erop. Het enige wat eigenlijk miste was de Computer Hub zelf. Ik heb met hulp van anderen de laatste twee maanden geprobeerd dat te realiseren en dat is nu dus gelukt. Geweldig! Gelijk hierna hadden wij ook een wedstrijd. Wij waren al een uur te laat, alleen was er nog geen enkele speler van de tegenstander. Een uur daarna konden we toch nog de wedstrijd beginnen. Deze wedstrijd was mede georganiseerd als afscheidswedstrijd voor mij en om nog wat foto’s te maken met de nieuwe fotocamera. Ik speelde een hele goeie wedstrijd. Ik wilde graag nog een laatste goal maken. Dit lukt ondanks verschillende grote kansen helaas niet. Zo schoot ik op de paal en werd de bal van de lijn afgehaald. De wedstrijd hebben verloren, maar het was wel erg leuk om nog een wedstrijd te spelen. Het begon door alle vertragingen ook al donker te worden, dus ben ik daarna gelijk met de boda boda weer naar huis gegaan.

Laatste dag op Awaka

De laatste dag op Awaka is aangebroken. Ik krijg al twee dagen lang te horen dat ze me gaan missen en dat ik langer moet blijven, maar vandaag is het dan echt tijd om afscheid te nemen. In 12 dagen heb ik zoveel kunnen doen en zoveel beleefd. Ik vind het dan ook echt heel erg jammer om nu al te gaan, echter vliegt het vliegtuig de 30^ste weg en wil ik daarvoor ook nog goed afsluiten bij Sokolo. Langer blijven wordt hem dan ook echt niet. Voordat ik wegga stond er nog iets anders op de planning. Ik had tegen Rebecca gezegd dat als ik de kans krijg een kip wil slachten in Oeganda. Toen ik mijn tas aan het inpakken was in de ochtend vertelde Rebecca me dat er een kip gearriveerd was om te slachten. De kinderen hadden de kip al vast aan zijn poten en zaten er een beetje mee te spelen. Het is bizar om te zien hoe die kinderen hier met de dieren omgaan. Ze zijn het zo gewend om dieren vast te houden en zelfs te slachten. Rebecca vertelde me dat één van die jongens voordat hij bij Awaka kwam al kippen slachtten. Dat betekent dat hij het vanaf zijn vijfde is begonnen. Nu was het echter mijn beurt. Voordat je de kip slacht moet je eerst de veren van de nek afhalen. De kinderen hadden dat binnen een paar seconden geregeld. Daarna sta je op zijn vleugels en poten en snij je zijn keel door. Dat ging eigenlijk best wel makkelijk. Nadat de kip was uitgesparteld begonnen de kinderen ook als een soort wedstrijdje de rest van de veren eruit te plukken.

Vrij snel daarna waren ook de kuikentjes gearriveerd. Met de kuikens in de kofferbak zijn we naar de boerderij. Daar hadden we namelijk een officiële opening van het kippenhok. De afgelopen dagen hebben we een varkensstal verbouwd tot een kippenhok. Door wat muurtjes weg te halen, hekken te plaatsen, zonnepaneel te installeren en nog wat andere dingen hebben ze nu een kippenhok. De tien kuikens werden door de kinderen voor het eerst in het hok geplaats. Daarna heb ik een zegje gedaan en heb ik een lintje doorgeknipt. Helaas konden we niet alle kuikens zien. De kuikens die we nu hebben zijn namelijk bedoelt om later nieuwe kuikens te krijgen, maar volgende week dinsdag worden er nog 100 extra kuikens geleverd die voor de eieren en het vlees zijn. In ieder geval hebben we het zo mooi afgesloten voordat ik weg ga. De laatste bijbelquiz zouden ze volgende week zondag doen, maar de organisatoren hadden ervoor gekozen om het voor mij woensdag te houden. Normaal ging het over de teksten, maar vandaag waren het wat andere opdracht zoals dans, zang en wiskunde. Ik heb deze keer ook een opdracht gedaan namens team Genesis. De opdracht was om binnen 20 seconden een bepaalde vers op te zoeken en te lezen in de bijbel. Van de drie verzen had ik ze allemaal binnen de tijd, dus kregen we drie punten. De dans en zang was ook erg leuk om te bekijken. Vooral omdat iedereen het heel serieus neemt en ze ook allemaal goed kunnen dansen. De laatste opdracht was een stoelendans. De speler die de stoelendans wint verdient 2 punten voor het team. Dat ging er heel fanatiek aan toe. Het waren kleine stoeltjes, dus wanneer de muziek stopte sprongen de jongens op hun stoel, vlogen sommigen ervan af en zakten er stoelen in elkaar. Erg hilarisch dus! Ons team had helaas verloren, wat de uitslag nog spannender maakte. Uiteindelijk werd duidelijk dat team Genesis gewonnen heeft met een halve punt verschil, namelijk 88,5 tegen 88 punten. Dat zorgde natuurlijk voor heel veel blijdschap. De winnaar kreeg namelijk als team 2 kippen. Daarnaast werden er ook nog wat individuele prijzen uitgedeeld voor de deelnemers die de meeste vragen beantwoorden hebben. Ook kreeg ik nog vijf cadeautjes voor mijn familie en hebben een paar jongens en meiden wat gezegd over de tijd die we samen hebben gehad. Zo zeiden de meiden dat ze voetbal eerst niet leuk vonden, maar ze het nu leuk zijn begonnen te vinden. Erg mooi om te horen!

Toen mijn tassen inmiddels in de auto lagen was het tijd om afscheid te nemen. Eigenlijk na een veel te korte tijd, maar wel in een tijd waarin heel veel is gebeurd. Daarom wil ik Rebecca bedanken voor de gastvrijheid en de geweldige tijd die we hebben gehad! Gelukkig staat het al vast dat ik terug kom en nu ook met de rest van de familie!

Revanche tegen Butende FC

Op zondag hadden we weer een kerkdienst, deze keer op de school, omdat daar de tent van gisteren nog stond. Weer werd, naast de preek, de dienst helemaal door de kinderen geregeld, zoals eigenlijk het meeste op Awaka. Na de dienst was er de een na laatste bijbelquiz van de vakantie. Ik zat deze keer bij team Genesis en we speelden tegen team Exodus. Wij hebben de quiz voor deze ronde gewonnen, maar woensdag houden ze de laatste editie en dan zien we wie de echte winnaars zijn. Vandaag hadden we weer een wedstrijd tegen Butende FC, de enige academie van het dorp. Vorige wedstrijd hadden we verloren, dus moesten we het vandaag rechtzetten. Het team van hun is wel een stuk beter, maar met een goede instelling is er van alles mogelijk. De jongens waren ook erg gebrand om deze wedstrijd te winnen. Ik speelde met de coach van Awaka als centrale verdediger. Voor ons de taak om alles tegen te houden. In de eerste helft ging het redelijk gelijk tegen elkaar op en scoorden we zelfs de 1-0. Alle kinderen kwamen al het veld op gerend toen we scoorden. In de tweede helft was iedereen al vrij snel moe en werden we van het kastje naar de muur gespeeld. We kregen daarom ook snel de 1-1 tegen. De rest van de wedstrijd was het alleen maar tegenhouden en de ballen wegschieten. Op voetbal leek het helemaal niet meer, maar het was wel geweldig om te zien hoe iedereen zich inzetten. De wedstrijd is uiteindelijk 1-1 geworden wat een hele prestatie was. Rebecca zei ook na de wedstrijd dat ze hen nog nooit zo heeft zien voetballen en dat er potentie inzit. Daar ben ik het mee eens! Kennelijk vonden de spelers van Butende FC dat ook, want de volgende dag wouden zes spelers zich aansluiten bij de Awaka giants.

De volgende dag gingen we ook de spullen voor het kippenhok kopen. Daarnaast moesten we een beetje inventariseren hoeveel kippen we wouden en hoe oud we ze kopen. Allereerst kochten we jerrycans, deze gaan we namelijk uitsnijden, zodat de kippen die broeden een plekje hebben in de jerrycan. Ook hebben we waterbakken gekocht en hebben we gekeken wat voor voedsel we nodig hadden. Het grappige is dat het dierenvoedsel hier van een Nederlandse leverancier komt, genaamd Koudijs. In de winkel lagen dus alleen maar zakken van koudijs. Er was daar ook een kippenboer. Rebecca wou wel eens weten hoe zo'n boederij er uitziet, dus is hij ook in de auto gestapt en zijn we naar zijn boerderij gereden. Hij vertelde ons dat het 10 kilometer van Kamuli aflag, echter was het minstens 20 kilometer. En met deze wegen doe je over 20 kilometer best wel een lang. Toen we er aankwamen had hij in het hok 40 kippen. Ook hij had de sasso kippen, oorspronkelijk uit Nederland, die wij ook wouden kopen. Hij vertelde ons een beetje hoe en wat te doen, dus de rit was het zeker waard. In de middag kwamen we terug en ik heb een beetje rondgehangen op het terrein met de kinderen. Een paar uurtjes later hadden we alweer training. Deze keer deden we een training met de jongens en meiden tegelijk. Lastig om een training te houden met meer dan 30 spelers, maar wel erg grappig!

Kippenhok wordt gemaakt!

Het voetbalboek dat ik vandaag heb afgemaakt heb ik in de ochtend gebracht naar de leider van de school. Hij gaat het aan de docenten geven die aankomend jaar voetbaltraining gaan geven. In het boek staan oefeningen uitgelegd. Ook heb ik een filmpje gemaakt van elke opdracht, zodat het wat makkelijker te begrijpen is. Ook heb ik wat basis tactieken in het boek gezet. Momenteel is de training het eerste deel van de training uitleg en daarna een partijtje, dus er is nog wat te verbeteren. In de middag heb ik weer voetbaltraining gegeven. Deze keer op het veld van Awaka en niet op het openbare veld, omdat daar een wedstrijd werd gespeeld. Het veld op Awaka is een stuk kleiner, dus het was een uitdaging om met 20 jongens een training te houden, terwijl ook de meiden aan het trainen waren. De plannen om een kippenhok te maken in de stal van de varkens werd ook gelijk gerealiseerd. Vandaag werden de eerste spullen al gebracht vanuit het dorp. Morgenochtend gaan ze beginnen om te renoveren en dan halen we waarschijnlijk maandag de kippen.

Zaterdag waren een paar jongens begonnen met het werk. Een paar muurtjes werden weggehaald, gaas werd opgezet en er werd een deur gemaakt. In de ochtend bezochten we de stal toen ze al bezig waren. Terwijl ze aan het werk waren was er op de school ook een oudersbijeenkomst. Voordat de school begint moesten er nog wat dingen duidelijk gemaakt worden, maar werden ook de leraren voorgesteld en was er een optreden door meiden van Awaka. Zij hadden een traditionele dans voorbereidt van zowel buganda(volk rond kampala) als busuga(volk waar we nu zijn). Ik had nog niet een traditionele dans gezien, dus het was heel erg bijzonder om te zien. Na de bijeenkomst hebben we nog een kleine training gedaan. Eerst een paar oefeningen en daarna tegen butende fc een korte oefenwedstrijd. Morgen, op zondag, hebben we namelijk weer een wedstrijd, dus we moeten onze energie sparen voor morgen. Na de wedstrijd ben ik nog langs het kippenhok gegaan, want dat was zo goed als af. Inmiddels was de zon ook al bijna onder, dus was het tijd om te eten, te bidden met iedereen en daarna heerlijk te gaan slapen.

Een berg beklimmen!

In de ochtend en het begin van de middag heeft Rebecca me vrij gegeven. Ze wou namelijk graag dat ik een berg in de buurt zou zien. Super leuk! Met Rebecca en Meddie ben ik in de ochtend naar de berg toe gereden. Tijdens de weg naar de berg toe reden we door het platte land. Aan de kant van de weg stonden veel traditionele huisjes. Deze huisjes zijn rond, gemaakt van klei en op de bovenkant ligt riet. De kinderen die volwassen zijn wonen in zo'n huisje. Hoe meer huisjes er om het grotere huis heen staat hoe meer kinderen ze dus hebben. Van een afstandje kon ik al de berg zien. De omgeving is eigenlijk wel redelijk vlak, maar uit het niets staat er dus een hoge berg. Het leek eigenlijk net op een rots, omdat er niks op groeide en het heel steil is. De mensen die hier wonen zijn allemaal heel erg arm, omdat hier natuurlijk bijna geen werk is. Je ziet dus hele kleine huisjes. Tussen alle kleine huisjes stond er wel een immens huis, bijna een paleis te noemen. Het huis was van de voorzitter van het Oegandese parlement. In de politiek is hier natuurlijk heel veel corruptie. De president van Oeganda regeert hier bijvoorbeeld al 38 jaar en elk jaar wordt hij weer "democratisch" gekozen. Deze voorzitter krijgt op deze manier waarschijnlijk ook bakken met geld. Desalniettemin, met een paar kinderen en een gids gingen we de berg beklimmen. Inmiddels waren er trappen aangelegd, waardoor we gemakkelijk de berg op konden klimmen. Daarvoor had je zonder trap de berg moeten beklimmen, maar dat was hem niet geworden. Voor de kinderen was het echter een eitje. Zij klauterden als berggeiten de berg op. Deze kinderen doen het natuurlijk al hun leven, maar alsnog ziet het er heel erg gevaarlijk uit. Eén foutje en je bent afgeschreven. Geen boom of iets anders waar je je aan vast kan houden, nee, dan rol je gewoon een paar honderd meter naar beneden. Elk jaar wordt er ook een wedstrijd gehouden wie het snelst de berg op kan klimmen. De snelste deelnemers klimmen in 4 minuten de berg op. Ongekend! Boven op de berg stond ook een groot standbeeld van de koning van dit volk. Van een afstandje leek het niet heel groot, maar toen ik dichtbij kwam was dat wel anders(5 a 6 meter hoog). Als een soort Goliath stond hij met een speer en schild in zijn hand het land toe te kijken. De gids vertelde ons ook hoe de koning hier wordt gekozen. Ergens in de berg zit namelijk een grot die dicht zit. Degene die de deur op een of andere manier open kan krijgen wordt de nieuwe koning. De mensen geloven ook dat in de berg een soort kracht zit, dus de berg wordt voor nog veel meer aparte rituelen gebruikt. Op de terugweg renden de kinderen deze keer nog harder van de berg af dan dat ze erop waren geklommen. Binnen een paar minuten waren zij helemaal beneden, terwijl wij er met de trap op zijn minst er een kwartier over hebben gedaan. Heel bizar! Toen we weer terug waren zijn we gelijk naar het voetbalveld gegaan. Daar heb ik de jongens training gegeven, terwijl een andere leraar de meiden training gaf. Na de training ben ik met Rebecca naar de varkensstal gegaan. Ze hebben alleen niet heel veel varkens meer, dus is het plan om er een kippenstal van te maken. We hopen dat het gerenoveerd is en er zo'n 100 kippen lopen voordat ik wegga!

Gat onder trampoline uitgraven

Vandaag heb ik met twee ander jongens een gat uitgegegraven onder de trampoline. Wanneer je er op sprong raakte je nu namelijk de grond. De grond was best wel zacht, dus het ging ook redelijk snel. Alle kinderen, die nog niet op school zitten, waren ook erg benieuwd, dus zij hebben de hele tijd lopen kijken. Er zijn ook kinderen die wel al op school zitten. Zij zijn maandag begonnen, twee weken eerder dan de rest van de kinderen en tieners. Dat komt omdat ze in de laatste twee jaar van de basisschool zitten en daardoor veel meer lesstof hebben. Degenen die in primary 6 en primary 7 zitten zijn wel wat ouder dan de normale leeftijd. Tijdens corona waren de scholen twee jaar gesloten, dus hebben alle kinderen een achterstand opgelopen. Naast dat ze eerder beginnen hebben ze ook avondlessen. Dat betekent dat ze les hebben van 7 uur tot 4 uur en daarna heb en ze dus in de avondlessen. Volgens mij heeft de overheid het daarom ook verplicht gesteld om te blijven slapen op de school als je in één van die twee klassen zit. Het is al gebruikelijk om op een boarding school te zitten, omdat het voor veel ouders goedkoper is. Alles doe je dan op school en één keer in de drie maanden komen je ouders op bezoek. In dit geval hadden ze ook gemakkelijk op Awaka kunnen blijven slapen, omdat het maar 10 minuten lopen is van de school naar Awaka. De jonge kinderen en de tieners blijven nu over, maar over twee weken gaan ook de jongens en meiden die op de middelbare school zitten naar een boarding school in Kampala. Momenteel hebben zij dus nog wel vakantie.

Na een uurtje graven waren we al klaar en hebben we de trampoline weer op zijn plek gezet. Daarna ben ik een notitieboekje alle voetbaloefeningen en tactieken die ik weet er in gaan zetten. Rebecca wou op school ook graag iets met sport gaan doen. Gister zijn er naar een paar belletjes een verantwoordelijke voor sport en drie gymleraren aangewezen. Gaat heel makkelijk hier. Vandaag ben ik voor de training op de school met de sportleraren gaan praten. Twee van hen hebben nooit iets met voetbal gedaan en één van hen heeft wel gevoetbald en ook een beetje gecoacht, maar hij wist niet echt oefeningen. Komende dagen ga ik dus een beetje die oefeningen uitleggen en filmen, zodat ze een beetje weten wat te doen. Het wordt wel een uitdaging om in zo'n korte tijd daar een beetje kennis over te geven. Zeker als je nooit echt gevoetbald hebt. Het is wel nodig, aangezien nu de trainingen bestaan uit eerst een paar balletjes trappen en dan naar een partijtje toe.

Na de lessen zijn we naar het veld toegelopen en hebben we de trainingen gegeven. Ik heb de jongens getraind en twee leraren hebben de meiden getraind. Als afsluiting van de training hadden de jongens nog een wedstrijd geregeld met andere jongens van het dorp. Snel werden de goals opgehaald en opgezet, zodat we konden beginnen. De tegenstanders waren een stuk ouder dan wij, maar alsnog ging het best goed. Na de training hebben ik me opgefrist, avondgegeten en hebben we weer met zijn allen gebeden. Het was weer een geslaagde dag! Op naar morgen!

Een zondag op Awaka

Zondag begonnen we de dag met een kerkdienst. Oorspronkelijk om 9 uur, maar uiteindelijk om half 10. De dienst werd gehouden in de tent die voor het huis staat en werd door de kinderen en tieners zelf gehouden. Voor de dienst hadden ze de tent aangekleed met slingers, dus het zag er erg feestelijk uit. De dienst was dat ook. Eerst werd er gezongen en gedanst en daarna kwam de dominee preken. Aan het einde van de dienst traden zelfs nog twee jongens op met hun zelf geschreven nummer. Dat klonk ook nog eens heel erg goed! Na de lunch hadden we de wedstrijd met Awaka Giants Fc tegen Butende FC. Zelf speelde ik ook mee. Heel erg leuk om mee te spelen, het was alleen zo heet dat ik na een paar sprintjes al kapot was. We werden door alle jongen kinderen en meiden ook erg hard aangemoedigd! De wedstrijd hebben we met 1-0 verloren, maar we speelden wel goed. Volgende week zondag spelen we weer een wedstrijd tegen datzelfde team, dus dan kunnen we revanche nemen. Na ons te hebben opgefrist hebben we weer heerlijk gegeten. Daarna gingen de kinderen een bijbelquiz doen. Doordeweeks lezen de kinderen een paar hoofdstukken, deze keer waren het hoofdstukken van 1 Koningen en Samuel. Op zondag gaat de quiz dan over de teksten. De groep die aan het eind van de vakantie de meeste punten heeft krijgt een kip, dus het werd erg serieus genomen. Er waren twee presentatoren en een secretaresse. Aan het einde van de quiz moesten de groepen zelfs ondertekenen dat er niet vals gespeeld is. Heel hilarisch!