Na 12 fantastische dagen ben ik vandaag weer terug bij Sokolo. Inmiddels zijn er ook twee oud vrijwilligers in het appartement waarvan één het voetbalproject heeft gedaan. Dat betekent dat we vandaag daar met vier Nederlanders rondlopen. Dat Niels terug kwam wist ik wel al, aangezien wij al langer contact hebben over het brengen van computers naar Oeganda. Nu heeft Raymond mij de hele tijd dat ik hier zat gevraagd of Niels terug komt. Ik heb mijn mond dichtgehouden, aangezien Niels het als verrassing wou houden. Dat is goed gelukt, aangezien hij Raymond toevallig tegenkwam op een klein weggetje. Raymond gooide toen al zijn spullen weg en rende op hen af. Ik was er toen niet bij, maar ik heb het filmpje gezien. Wat Raymond alleen nog niet weet is dat Niels ook drie laptops mee heeft genomen. Dat was nog een verrassing voor in de avond! In ieder geval hebben we vandaag verf gekocht en zijn we begonnen met verven. Het onderste deel wordt groen, de kleur het logo van de Computer Hub, en daarboven wit. Tijdens de twaalfde en laatste wedstrijddag van de Sokolo Junior league hebben we daarom geverfd. Naast het verven was het ook de kans voor de onder 14 om kampioen te worden. De onder 9 was al kampioen geworden en de onder 12 heeft het kampioenschap in de laatste wedstrijd laten liggen. Als de onder 14 vandaag uit 2 wedstrijden één punt pakte dan zouden ze kampioen worden. En dat lukte! Beide wedstrijden hebben ze gelijkgespeeld. Dat betekent dat de onder 9 en onder 14 kampioen zijn geworden en de onder 12 tweede. Bijzonder goed! Zeker omdat er per leeftijdscategorie om en nabij de 8 teams meedoen. De ceremonie zou gelijk na de laatste wedstrijd gehouden worden, alleen hadden we nog geen trofeeën. Met het geld dat de teams zouden betalen voor het toernooi zouden we de trofeeën kopen. Echter waren er nog een aantal teams die hun geld niet hadden betaald, waardoor er wat problemen waren. Uiteindelijk is het goed gekomen en kon Raymond naar het centrum om de prijzen te kopen. In de tijd dat hij weg was ben ik ook nog even langs Frank gegaan. Hij geeft deze week een trainingscursus voor coaches in Kampala. De hele week geeft hij en in een nabijgelegen kerk les over hoe te coachen om daarna het in de praktijk met spelers van Sokolo te oefenen. Ik ben er niet heel erg lang geweest, maar het was wel leuk om even te zien. Inmiddels was Raymond ook weer terug en konden we de award ceremonie houden. Iedere winnaar kreeg een beker en medailles. Ik was degene die de prijzen aan de spelers gaf, dus dat was wel leuk om het toernooi zo af te sluiten. In de avond gingen we bij Raymond eten. Ik was alleen wat langer bij Sokolo gebleven dan de andere vrijwilligers, dus ben ik na een extra verflaag om de muur te hebben aangebracht met Raymond naar zijn huis gelopen. Even later kwamen ook de anderen. In zijn huis heeft Niels hem drie laptops gegeven. Daar was hij wel eventjes stil van. Hij zegt namelijk dat al lang zijn droom is om de Computer Hub op te zetten en dat het nu eindelijk lukt. Heel mooi om te zien! Wat ook wel grappig was dat toen we de African cup op de televisie aan het kijken waren de president toen een toespraak ging houden en op elke zender die toespraak uitgezonden werd. Voor een uur lang werden dus alle zenders bezet door de president die een toespraak hield. Na lekker gegeten te hebben gingen we rond 11 uur weer naar huis!

De volgende dag ben ik vroeg naar een kantoor gegaan van de vrienden van een vrijwilliger. Oom Bert had namelijk nog twee laptops voor de Computer Hub, die we Zaterdag(morgen) gaan openen. Via de familie van een vrijwilliger zijn die laptops in Oeganda gekomen. Zij hebben die laptops op het kantoor van vrienden van hen achtergelaten. Daarom ben ik in de ochtend dus vroeg naar de andere kant van de stad gereden om de laptops op te halen. Na een ontbijtje in een cafeetje te hebben gegeten ben ik weer terug gereden naar Kawempe. Daar had ik afgesproken met iemand waarmee ik de website ga maken. Vanaf het begin ben ik al bezig met een maken van een website. Alleen kwam ik er vrij snel achter dat ik het niet alleen kon. Ik heb het een tijd met iemand anders gedaan, maar die heeft een maand lang elke afspraak ontweken. Ik wou wel alles afronden voordat ik naar Nederland ga, dus probeer ik het nu nog af te krijgen. Toen ik terug kwam van het café waar we zaten was ook de onderkant van de muur groen geschilderd. De kleur van de Computer Hub. Ook Raymond was er weer, die de hele dag bij de coaching cursus was. Ik heb hem toen de laatste twee laptops gegeven. Hij was natuurlijk weer heel erg blij. Nu hebben we genoeg laptops om gelijk te beginnen. En dat kan snel gaan, aangezien maandag de scholen beginnen en dan de kinderen die niet naar school gaan daar kunnen gaan leren. We hebben inmiddels alles, behalve de bureaus. Die zouden al geleverd moeten zijn, maar dat is niet gebeurd. We hadden met de maker afgesproken dat hij de bureaus om 9 uur zou leveren in de ochtend. Om 10 uur kwam ik aan, maar was er nog helemaal niets te bekennen. Opzich kon ik dat hier in Oeganda nog wel begrijpen, omdat het had geregend. Toen hij na een belletjes zijn telefoon uit had gezet werd het wel iets minder. Inmiddels was het al 1 uur en konden we hem niet bereiken. Uiteindelijk kwam hij om 3 uur nog wel aankakken. Dat had ik al niet verwacht, maar het is natuurlijk alsnog wel heel vervelend, omdat we nu van 10 tot 3 hebben gewacht. Snel hebben we de bureaus aan de muur gehangen en konden we de Computer Hub openen. Na een kleine speech knipte ik het lintje door en was de Computer Hub officieel geopend. Heel erg mooi om dit nog op tijd af te kunnen ronden. Voor Raymond was dit echt een droom die uitkomt. Hij wil het namelijk al meer dan een jaar lang, maar heeft het nooit kunnen beginnen. Wel had hij al alles voorbereid, zoals een grote vlag met het logo erop. Het enige wat eigenlijk miste was de Computer Hub zelf. Ik heb met hulp van anderen de laatste twee maanden geprobeerd dat te realiseren en dat is nu dus gelukt. Geweldig! Gelijk hierna hadden wij ook een wedstrijd. Wij waren al een uur te laat, alleen was er nog geen enkele speler van de tegenstander. Een uur daarna konden we toch nog de wedstrijd beginnen. Deze wedstrijd was mede georganiseerd als afscheidswedstrijd voor mij en om nog wat foto’s te maken met de nieuwe fotocamera. Ik speelde een hele goeie wedstrijd. Ik wilde graag nog een laatste goal maken. Dit lukt ondanks verschillende grote kansen helaas niet. Zo schoot ik op de paal en werd de bal van de lijn afgehaald. De wedstrijd hebben verloren, maar het was wel erg leuk om nog een wedstrijd te spelen. Het begon door alle vertragingen ook al donker te worden, dus ben ik daarna gelijk met de boda boda weer naar huis gegaan.