De laatste dag op Awaka is aangebroken. Ik krijg al twee dagen lang te horen dat ze me gaan missen en dat ik langer moet blijven, maar vandaag is het dan echt tijd om afscheid te nemen. In 12 dagen heb ik zoveel kunnen doen en zoveel beleefd. Ik vind het dan ook echt heel erg jammer om nu al te gaan, echter vliegt het vliegtuig de 30^ste weg en wil ik daarvoor ook nog goed afsluiten bij Sokolo. Langer blijven wordt hem dan ook echt niet. Voordat ik wegga stond er nog iets anders op de planning. Ik had tegen Rebecca gezegd dat als ik de kans krijg een kip wil slachten in Oeganda. Toen ik mijn tas aan het inpakken was in de ochtend vertelde Rebecca me dat er een kip gearriveerd was om te slachten. De kinderen hadden de kip al vast aan zijn poten en zaten er een beetje mee te spelen. Het is bizar om te zien hoe die kinderen hier met de dieren omgaan. Ze zijn het zo gewend om dieren vast te houden en zelfs te slachten. Rebecca vertelde me dat één van die jongens voordat hij bij Awaka kwam al kippen slachtten. Dat betekent dat hij het vanaf zijn vijfde is begonnen. Nu was het echter mijn beurt. Voordat je de kip slacht moet je eerst de veren van de nek afhalen. De kinderen hadden dat binnen een paar seconden geregeld. Daarna sta je op zijn vleugels en poten en snij je zijn keel door. Dat ging eigenlijk best wel makkelijk. Nadat de kip was uitgesparteld begonnen de kinderen ook als een soort wedstrijdje de rest van de veren eruit te plukken.

Vrij snel daarna waren ook de kuikentjes gearriveerd. Met de kuikens in de kofferbak zijn we naar de boerderij. Daar hadden we namelijk een officiële opening van het kippenhok. De afgelopen dagen hebben we een varkensstal verbouwd tot een kippenhok. Door wat muurtjes weg te halen, hekken te plaatsen, zonnepaneel te installeren en nog wat andere dingen hebben ze nu een kippenhok. De tien kuikens werden door de kinderen voor het eerst in het hok geplaats. Daarna heb ik een zegje gedaan en heb ik een lintje doorgeknipt. Helaas konden we niet alle kuikens zien. De kuikens die we nu hebben zijn namelijk bedoelt om later nieuwe kuikens te krijgen, maar volgende week dinsdag worden er nog 100 extra kuikens geleverd die voor de eieren en het vlees zijn. In ieder geval hebben we het zo mooi afgesloten voordat ik weg ga. De laatste bijbelquiz zouden ze volgende week zondag doen, maar de organisatoren hadden ervoor gekozen om het voor mij woensdag te houden. Normaal ging het over de teksten, maar vandaag waren het wat andere opdracht zoals dans, zang en wiskunde. Ik heb deze keer ook een opdracht gedaan namens team Genesis. De opdracht was om binnen 20 seconden een bepaalde vers op te zoeken en te lezen in de bijbel. Van de drie verzen had ik ze allemaal binnen de tijd, dus kregen we drie punten. De dans en zang was ook erg leuk om te bekijken. Vooral omdat iedereen het heel serieus neemt en ze ook allemaal goed kunnen dansen. De laatste opdracht was een stoelendans. De speler die de stoelendans wint verdient 2 punten voor het team. Dat ging er heel fanatiek aan toe. Het waren kleine stoeltjes, dus wanneer de muziek stopte sprongen de jongens op hun stoel, vlogen sommigen ervan af en zakten er stoelen in elkaar. Erg hilarisch dus! Ons team had helaas verloren, wat de uitslag nog spannender maakte. Uiteindelijk werd duidelijk dat team Genesis gewonnen heeft met een halve punt verschil, namelijk 88,5 tegen 88 punten. Dat zorgde natuurlijk voor heel veel blijdschap. De winnaar kreeg namelijk als team 2 kippen. Daarnaast werden er ook nog wat individuele prijzen uitgedeeld voor de deelnemers die de meeste vragen beantwoorden hebben. Ook kreeg ik nog vijf cadeautjes voor mijn familie en hebben een paar jongens en meiden wat gezegd over de tijd die we samen hebben gehad. Zo zeiden de meiden dat ze voetbal eerst niet leuk vonden, maar ze het nu leuk zijn begonnen te vinden. Erg mooi om te horen!

Toen mijn tassen inmiddels in de auto lagen was het tijd om afscheid te nemen. Eigenlijk na een veel te korte tijd, maar wel in een tijd waarin heel veel is gebeurd. Daarom wil ik Rebecca bedanken voor de gastvrijheid en de geweldige tijd die we hebben gehad! Gelukkig staat het al vast dat ik terug kom en nu ook met de rest van de familie!