voetbaltrainerinoeganda.reismee.nl

Mijn achttiende verjaardag!!

Vandaag ben ik 18 jaar geworden! Een bijzondere leeftijd op een bijzondere plek. Dat maakt mijn verjaardag natuurlijk erg anders dan normaal. Gelukkig heb ik hier ook genoeg mensen om een leuke verjaardag mee te vieren en kan ik online ook mijn verjaardag in Nederland vieren. Om twaalf uur Oegandese tijd hebben we dat ook gedaan. Mijn ouders en zusjes belden me namelijk op om me met slingers en feesthoedjes te feliciteren! Na een kort nachtje slaap kwamen ook 5 vrijwilligers mijn kamer binnenstormen om voor me te zingen. Ook hadden ze een ontbijtje voor me gemaakt met de twee kaarsjes erop, die 18 spelden. Echt geweldig! Maar dit was niet eens alles. Ze hadden ook nog een paar cadeautjes voor me gekocht. En hoe kan het ook anders, het waren twee biertjes en een bieropener! Na een lekker ontbijtje op te hebben ben ik naar mijn project gegaan. Ik had al een beetje meegekregen dat ze iets hadden voorbereid, maar wat en wanneer, daar had ik geen idee van. Het begon als een hele gewone dag. Eigenlijk was het verdacht stil over mijn verjaardag. Ik had voor de rest een wat meer ontspannen training gegeven, omdat ze de Sokolo Junior League hadden gespeeld. We deden drie op een rij, voetvolley en sloten af met een wedstrijdje tussen de Onder 14 en de Onder 12. De Onder 14, die met een man minder speelden, wisten vrij zeker dat ze gingen winnen. Daarom wouden zij heel graag als straf dat het team dat verliest moest opruimen. De spelers van de onder 14 zijn allemaal een paar koppen groter, dus dat ze zouden winnen leek ook wel heel waarschijnlijk. Tegen alle verwachtingen won echter de Onder 12. Heel grappig, aangezien de Onder 14 nu de spullen moesten opruimen door hun eigen regel. Na de training waren de jongens eigenlijk gelijk weg. Bij een school dichtbij gaven ze namelijk eten weg. Ik was ook wel benieuwd wat daar te vinden was, dus ben ik met iemand anders daarnaartoe gegaan. En ja hoor, alle kinderen van Sokolo waren daar te vinden. In totaal waren er ongeveer 400 kinderen, een enorme chaos dus. Zeker als er ook nog een ‘’Mzungu`` komt kijken. Er werd koeienvlees kleingesneden en even later werden er nog een paar geiten geslacht. Daar was ik alleen niet bij, omdat ik toen aan het poolen was, iets wat hier heel veel wordt gedaan. Even later ben ik met Kevin, de jongen waarmee ik daar naartoe ging, naar zijn huis geweest. Een huis is het alleen niet echt, het is namelijk zo’n drie bij drie meter, waar ze met zijn vijven wonen. Onderweg wees hij alle huizen aan waar de andere jongens wonen. Iedereen woont namelijk heel dicht bij elkaar.. Heel tof! En anders dan in Nederland, waar je niet met zoveel kinderen op elkaar woont. Dat maakt het een hechte gemeenschap. Inmiddels was het wel al tijd om de ouder jongens training te geven. Halverwege de training waren Raymond en Denis ook teruggekomen van een toernooi voor de meiden. Toen hij er was vroegen de jongens of ze een drinkpauze mochten hebben. Dat vond ik een beetje vreemd, omdat wanneer ik normaal zeg dat we een drinkpauze inlassen ze nooit water meehebben. Maar goed, misschien hadden ze nu wel water. Even later kreeg ik het wel door. Toen ik namelijk tijdens de drinkpauze met Raymond aan het praten was keek ik achter me en renden de jongens met nog zo’n 50 kinderen naar me toe. Het schoot me opeens binnen dat het een traditie is in Oeganda dat je water over je heen krijgt als je jarig bent. En dat heb ik geweten! Een paar minuten lang heb ik niet alleen water, maar ook modder over me heen gekregen. Na het wat rustiger werd moest ik nog speechen, werd er voor me gezongen en zelfs gerapt. Dit was alleen niet het enige. Raymond kwam ook nog met een grote taart aanzetten. Deze taart hebben we samen met alle spelers tegelijk gesneden. Dit is ook een traditie in Oeganda! Alle kinderen, spelers en coaches hebben naast de taart ook nog kunnen genieten van de pannenkoeken die ik gister had gebakken. De jongens vonden het alleen nog niet genoeg. Nadat iedereen gegeten had kwamen ze namelijk nog met meel aanzetten. Aan het begin ben ik gaan rennen, maar uiteindelijk moest ik me overgeven. Een zak meel werd over me heen gestrooid en ik werd zelfs door de modder getrokken. Van top tot teen zat ik onder de modder, dus om me te wassen heb ik nog een paar bakken water over me heen gekregen. Inmiddels begon het ook donker te worden, dus ging ik alweer naar huis om me op te frissen voor de pizzeria waar we met de vrijwilligers en de begeleiders naartoe gingen. Daar hebben we heerlijk gegeten, heb ik nog een kaartje en een bioscoopbon van Lennie en Isaac, de begeleiders gekregen en hadden de vrijwilligers zelfs nog een taartje met mijn naam erop geregeld terwijl er feestmuziek werd gedraaid. Aan het einde van de dag zouden we nog een film gaan kijken, maar iedereen was erg moe, dus zijn we gelijk gaan slapen en heb ik deze fantastische dag kunnen herbeleven. Één ding weet ik namelijk zeker, zo’n verjaardag had ik nooit beter kunnen wensen.

Reacties

Reacties

Maaike Huijgen

GEFELICITEERD!!

Hendrik Jan

Wat ontzettend leuk dat ze dit allemaal voor je georganiseerd hebben!

Rianne

Haha, water, modder en meel!! ?

Esther

Dan ben ik natuurlijk wel heel benieuwd naar een foto met modder, water en meel!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!