Deze week was een hectische week waar ik een hoop heb gedaan, maar ook al veel ben vergeten. Dit is een beetje een samenvatting. Maandag trainde ik mee met het senioren team van Edgars Youth Program, het project waar ik training geef. Het team speelt een nationale competitie op het derde niveau van Oeganda. De training was alleen al om half 8 in de ochtend aan de andere kant van Kampala. Gelijk merkte ik al dat ik helemaal afgemat ging worden. Na drie kwartier trainen vroeg ik namelijk aan iemand of we ook nog wat met een bal gingen doen. Bleek dat we nog steeds met de warming-up bezig waren. Na de Warming-up was ik ook al helemaal kapot. Wat ik niet wist was dat de training in totaal meer dan drie en een half uur zou duren. Dat bestond voor het grootste deel uit renoefeningen, maar gelukkig hadden we de laatste tien minuten wel een partijtje. Dat scheelt weer;) Dinsdag was Anouk, een huisgenoot jarig. In de ochtend hebben we dus haar verjaardag gevierd. Met kaarsjes en al! Voor de rest van de ochtend regende het, wat betekent dat eigenlijk alles stopt in Oeganda. Zeker met het voetbal wordt het dan lastig om iets te doen, omdat het veld dan meer op een modderpoel lijkt. Uiteindelijk droogte het in de middag wel weer op, waardoor ik toch naar mijn project kon. In de avond gingen we uit eten om de verjaardag te vieren. Na woensdag voor het grootste gedeelte van de dag achter de computer te hebben gezeten om het programma voor de ict-lessen op te zetten ging ik donderdag naar een ander project. Namelijk van Stefan. Hij helpt mee met een project op een schooltje. Dit schooltje is midden in een sloppenwijk. Het is opgezet door een man die ooit als kind op straat leefde, toen is opgevangen en dat nu ook wil doen voor diezelfde kinderen in de wijk. Het is wel schokkend hoe klein het is. De lokalen waren namelijk niet groter dan de gemiddelde slaapkamer in Nederland en gebouwd op een paar houten palen met een ijzeren plaat als dak. Ook in de pauze was het een enorme chaos. Op een heel klein schoolpleintje speelden namelijk 150 kinderen. Wel heel mooi om te zien dat deze kinderen naar school kunnen, in tegenstelling tot veel andere kinderen. Vrijdag gingen de meeste vrijwilligers naar Sippi falls, een natuurgebied. Ik bleef alleen met Stefan over. Gelukkig speelde op vrijdag ook KCCA tegen Vipers. Een echte derby in Oeganda. KCCA, uit Kampala, stond alleen wel laatste en Vipers derde. Kampala moest dus flink hun best gaan doen. Het stadion zelf was aan één kant van het veld. Gelukkig maakte dat voor de meeste supporters niet uit. Sommigen zaten in een boom, andere op auto’s en weer anderen boven op een gebouw. Wij hadden na lang zoeken een plekje kunnen bemachtigen bij de staanplekken, waardoor we het nog wel redelijk konden zien. Uiteindelijk heeft Kampala ook nog kunnen winnen met 3-1, een geweldige avond! Zondag was de laatste wedstrijddag van de Sokolo community league. Dat betekent dat de twee laatste wedstrijden werden gespeeld en aan het einde de prijsuitreiking was. Het team dat ik train stond voor de wedstrijd op de laatste plek. Alleen door te winnen konden we daar vanaf komen. We speelden tegen de nummer één van de competitie, dus dat was nog een hele uitdaging. Uiteindelijk hebben we ook verloren met 1-3, echter speelden we wel een hele goeie wedstrijd. Ook hadden we een gast uitgenodigd van de Oegandese KNVB. Zij reikte aan het einde van de dag alle prijzen uit. In Oeganda moet er namelijk altijd voor iets worden gespeeld om te winnen. Zo waren er prijzen voor de topscorer, beste speler en natuurlijk voor de kampioen. Ik mocht de winnaars bekend maken, wat nog wel een hele uitdaging was, omdat er een paar lastig namen tussen zoals Ssemwogerere en Ssewajje Fikitio. Ook ons team had een prijs gewonnen, namelijk de goal van het toernooi.