Woensdag is voor mij een wat rustigere dag. Ik begin namelijk een stuk later. Daarom ben ik in de ochtend naar een project geweest waar drie huisgenoten werken. Het project is ook op loopafstand van het voetbalveld, dus was het erg goed bereikbaar. Het was heel erg leuk om ook een ander project te zien, zeker omdat het iets heel erg anders is. Het is namelijk opgezet als centrum voor jongeren en kinderen. Zo is het een studieplek, een bibliotheek en worden er ICT lessen gegeven. Toen ik aankwam waren de twee meiden diploma’s aan het maken voor verschillende scholen. Ook ik werd gelijk aan het werk gezet. Ik moest de scholen namelijk gaan bellen om ze te vertellen dat ze moesten opschieten met het doorsturen van de verhaaltjes over de kinderen. Ik had geen idee waarom, maar het is wel gelukt! Aan het einde van de ochtend gingen we midden in de wijk eten. Het eten hier is veel hetzelfde. Het is vaak een combinatie tussen Matoke(banaan, maar proeft als aardappel), Cassave, rijst, bonen en pindasaus. Over het algemeen moet je aangeven dat ze niet te veel moeten opscheppen, omdat je anders een enorme berg met eten krijgt. Vanuit het ‘’restaurant`` waar we aten kon ik gelijk lopen naar mijn eigen project. Daar heb ik met mijn begeleider van alles besproken over wat we willen gaan doen. Zo ga ik binnenkort een website maken. In de avond ben ik weer training gaan geven aan de oudere jongens.

Donderdagochtend ben ik voor het eerst naar de kapper geweest. Na lang uitstellen begon het dan toch te lang te worden. Voor de zekerheid heb ik een paar keer uitgelegd hoe het moest. Veel mensen zeggen hier namelijk vaak dat ze snappen wat je bedoelt, maar dan in de praktijk blijkt het toch anders. Uiteindelijk heeft hij tot het einde de schaar niet zijn hand gehad en heeft hij alles met de tondeuse gedaan. Nadat ik het handgebaar maakte van een schaar heeft hij toch nog de schaar gebruikt, wat het achteraf niet veel beter maakte. Na voetbaltraining op het eerste project begon het heel hard te regenen. In November regent het over het algemeen het meeste van het jaar. Nadat we halverwege de rit al een half uur aan het schuilen waren besloten we toch om door de regen heen te gaan. Het verkeer stond alleen helemaal stil, dus moesten we via stoepjes en tegen de richting in rijden. Al vrij snel moesten we stoppen, omdat we werden tegen gehouden door een militair. Dat kan meestal maar één ding betekenen. Namelijk dat de president langs komt. Als hij door de stad heen moet wordt alles afgezet en kan je zo een half uur wachten. Totaal anders dan hoe dat in Nederland gaat. Na een kwartiertje konden we gelukkig al gaan. Inmiddels was ik al drijfnat, dus de plassen die ongeveer tot je knieën kwamen maakte ook niet zoveel meer uit. Helaas zorgde dit er wel voor dat we niet op het andere project konden gaan trainen.

Zaterdag heb ik in de ochtend meegelopen met Isaac. Een goede vriend van Sandra, een vriendin van mijn moeder. Hij heeft in Oeganda een Ministry opgezet. Dit houdt in dat hij op universiteiten preekt over het geloof. Ik had al in de zomer contact gehad met Isaac, maar ik wist helemaal niet wat ik kon verwachten. Eerst werd ik opgehaald door iemand van zijn team. Isaac zelf kon me namelijk niet ophalen, omdat hij een meeting had. We reden dus eerst naar een vijf sterren hotel toe waar hij was. Daar hebben we het over van alles en nog wat gehad. Na de meeting, die een beetje uitliep, gingen we gelijk naar de eerste universiteit waar hij ging preken. De dienst was al even bezig, maar dat maakte niet zo heel veel uit. Toen hij namelijk de zaal binnen kwam werd hij met luid gejuich ontvangen en begon hij gelijk te preken. Later vertelde hij me dat hij niks voorbereid, maar wanneer hij de zaal inkomt weet hij waar hij over moet vertellen. De dienst was ook weer heel anders van wat ik tot nu toe had meegemaakt in Oeganda en zeker in Nederland. Na de dienst gingen we gelijk naar de volgende universiteit. Ook daar waren we nu een beetje laat. Deze dienst was alleen een stuk groter. Het was namelijk een feest, omdat het de laatste dienst van het jaar was op de universiteit. Toen we binnenkwamen werd er weer heel hard gejuicht, heel bijzonder om mee te maken! Ik kreeg ook nog een speciaal plekje. Wel heel raar, aangezien ik naast Isaac, een bisschop en nog andere belangrijke mensen zat. Het was een erg feestelijk dienst met veel geklap, gedans en gejuich. Aan het einde moest ik zelfs ook nog een zegje doen. Heel erg grappig!