De derde dag van de safari zijn we naar een ander park gegaan waar ook neushoorns waren. Alleen in plaats van met de auto gingen we lopend. Het was wel iets anders. Doordat er veel stropers achter de neushoorns aangaan en ze voor een lange tijd erg zeldzaam waren blijven er nu altijd rangers bij de neushoorns. Wat het leuk maakte was dat we zo wel wisten waar ze zaten en we ze van erg dichtbij konden zien. Zo stond er een vrouwtje met haar baby op nog geen twintig meter van ons vandaan. Op een gegeven moment, na al verschillende neushoorns te hebben gezien, zei een ranger dat er ergens in de bosjes een python lag. En ja hoor, diep in de bosjes lag een python van vier meter lang. Later bleek dat we weer erg veel geluk hadden, omdat de ranger een python maar in één keer in een paar maanden zag. Na op zaterdag bij te zijn gekomen van de safari ben ik zondag weer naar de wedstrijd geweest. Deze keer moesten ze tegen een wat lastigere tegenstander, waardoor het op een gelijkspel is geëindigd. Voor de rest van de week begint het steeds meer gewenning te worden, in positieve zin. Zo begin ik de spelers, coaches en de kinderen in de wijk steeds beter de kennen. Dat laatste komt doordat sommige kinderen niet naar school kunnen, waardoor de meeste voor hun huis zitten. Meer en meer kinderen beginnen nu dus door te hebben dat ik elke dag rond een bepaalde tijd aankom. Aan het begin was het dan een high five en daarna liep ik weer door, maar nu is het zelfs zo geworden dat steeds meer kinderen met me mee lopen naar het veld toe en als de training af is gelopen ze er ook weer zijn om terug te lopen. Heel erg grappig!