Vandaag stonden we vroeg op om op een eiland aan de overkant van Kampala te gaan mountainbiken. Bij aankomst gingen we met de boot naar het eiland. Tijdens de tocht hadden we twee gidsen mee die ons over van alles konden vertellen. Onze eerste stop was bij een familie. Daar mochten we allerlei soorten fruit proeven. Zo waren de cacaobonen verrassend fruitig en ook het jackfruit dat zo uit de boom werd gekapt was heel zoet. Het gezin waarvan we al het fruit mochten proeven bestond uit 9 kinderen, wat niet eens heel gek is in Oeganda. Overal waar je komt zie je namelijk kinderen. Zeker in vergelijking met Nederland, waar er veel minder kinderen worden geboren en jonge kinderen ook weinig buiten zijn is dat een enorm verschil. Aan de straat, tijdens de voetbaltraining, voor de krotten, werkelijk overal zijn kinderen. Ook het uitzicht tijdens de rit was erg mooi door het meer, samen met de uitgestrekte grassen en de groene bossen. Onderweg kwamen we ook nog apen tegen. Erg onwerkelijk allemaal! Verderop in een dorpje stopte we voor de tweede keer. Gelijk toen we daar aankwamen renden de kinderen al achter ons aan. De kinderen vinden iets al heel snel erg leuk. Zo gooiden we een balletje over en wanneer iemand dan de bal niet goed ving lagen ze al gelijk in een deuk. Ook gingen we op muziek Nederlandse muziekjes zingen. Zo draaiden we het vliegerlied, de macarena en zelfs van links naar rechts. Op de terugweg wouden we met de mannen nog wat uitdaging bij het mountainbiken, dus konden we nog over een slopend parcour gaan. De gids, die blijkbaar ook lang als professioneel hockeyer in Nederland had gewoond, wist dat er bij een restaurant dichtbij bitterballen werden geserveerd en dat wouden wij natuurlijk wel uitproberen. Uiteindelijk leek het niet helemaal op bitterballen, maar was het idee leuk en smaakte het erg goed!